Geschiedenis van Zeewolde

In januari 1984 kreeg Zeewolde de status van zelfstandige gemeente. Ook aan een nieuw dorp, dat onder het niveau van de zeespiegel ligt, gaat een lange geschiedenis vooraf.
 
Nederlanders strijden al van oudsher tegen het water. Behalve voor bescherming begon men rond 1300 ook dijken aan te leggen om land te winnen. Na de Noordoostpolder en Oostelijk Flevoland viel in 1968 Zuidelijk Flevoland droog. In 1979, ruim tien jaar na het droogvallen, kwamen de eerste boeren in het Zeewolder buitengebied.
 
In 1982 kwam het eerste structuurplan gereed. In 1983 maakte men een begin met de bebouwing en in januari 1984 werd Zeewolde een zelfstandige gemeente. Ondanks de relatief korte historie is er toch al een duidelijke ontwikkeling te zien in de opbouw van Zeewolde. Een ontwikkeling die een extra impuls moest krijgen van de recreatieve sector. Daarom was Zeewolde ook niet midden in het agrarisch gebied bedacht, maar op het mooiste punt van de polder. Op de grens van land en water, tussen bossen en akkers. De aanloophaven werd aangelegd om waterrecreanten direct toegang tot het centrum van Zeewolde te bieden. Daarnaast werd in 1979 al één van de mooiste jachthavens van West-Europa ontwikkeld. De recreatieve functie van Zeewolde werd eind jaren '70 nog verder ingevuld met ruimte voor enkele grote vakantieparken en kampeer- en caravan-terreinen.